ความทรงจำของดิฉันคือเมื่อตอนดิฉันอยู่ชั้นประถมศึกษาปีที6
ซึ่งปีนั้นเป็นปีสุดท้ายที่ดิฉันได้ยืนอยู่โรงเรียนวัดเสด็จ (สุทธิวิทยานุสรณ์)
นะตอนนั้นฉันมีเพื่อนในห้องร่วม 4 คนซึ่งประกอบด้วย
แบงค์ มัด บู และ
ดิฉัน(ออม)
.....6ปีผ่านไป......
เมื่อวันที่
29 มีนาคม 2555 วันนั้นเป็นวันที่เรายืนอยู่ด้วยกันกับเพื่อนๆทั้ง 3 คน ซึ่งก่อนจะจากกันนั้น
โรงเรียนถาวรานุกูลได้มีการประกาศว่ามีการรับสมัครนักเรียนห้องเรียนพิเศษเมื่อทุกคนได้ยินจึงอยากจะมาสมัครที่โรงเรียนถาวรานุกูลแห่งนี้ดิฉันจึงมาเอาไปสมัครที่โรงเรียนเมื่อดิฉันเอาไปทุกคนนั้นอยากได้แต่ไม่สามารถเอาอีกได้ครูประจำฉันของฉันจึงเอาใบสมัครของฉันจึงเอาของฉันไปถ่ายเอกสารแต่วันที่บอกรับสมัครเราจึงพร้อมใจนำใบสมัครนั้นมายื้นในกับโรงเรียนถาวรานุกูล
ถึง....เวลาแห่งการสอบ.....เข้าโรงเรียนถาวรานุกูลห้องเรียนพิเศษ
....เมื่อสอบเข้าห้องเรียนพิเศษเสร็จพวกเราลุ้นอย่ามากที่จะเข้าโรงเรียนแห่งนี้เมื่อถึงวัน ประกาศผล...... ทุกคนไม่มีใครมาดูเลยนอกจากฉันมาลุ้นให้เพื่อนทุกคน เมื่อมาดูผลสอบพอดูผลสอบเสร็จ ตอนที่ทุกคนกับมาจากการที่ฟังผลสอบ เมื่อไปถึงที่โรงเรียนฉันไม่เจอใครเลยเพราะวันนั้นชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 ไม่มีใครมาเลยนอกจากฉัน เพราะว่าวันนั้นเพื่อนของฉันนัดกันหยุด (พูดไปงั้นไม่รู้จริงป่าว) แล้วเมื่อฉันบอกการเข้าสอบห้องเรียนพิเศษครูถึงกับจะช็อกแต่ไม่ช็อกเพราะว่า
ไม่เชื่อว่าว่าลูกศิษย์จะสอบเข้าได้ห้องเรียนพิเศษ 1 กับ 3
และนี้คือสิ่งสุดท้ายที่ฉันจะบอกทุกคนว่า ..................... รักเพื่อนทุกคนนะ